این برنامه یکی از جدیدترین آیتم‌های طنز شبکه۲ است که توسط گروهی از جوانان خوش‌ذوق مشهدی ساخته شده و بدل بی‌بی‌سی فارسی است. «دی‌بی‌سی» دو سال پیش فعالیتش را در اینستاگرام آغاز کرد و با زبانی طنز، محتوا و ساختار معیوب این شبکه فارسی‌زبان را نقد می‌کرد. دی‌بی‌سی که در کنایه به بی‌بی‌سی فارسی تولید می‌شود با شبیه‌سازی استودیو، ظاهر، لحن و اسامی گزارشگران و مجریان شبکه بی‌بی‌سی فارسی به یک مرام رسانه‌ای که سال‌هاست از سوی بی‌بی‌سی فارسی پیگیری می‌شود، طعنه می‌زند و جدیدترین اتفاق‌های روز دنیا را به شکلی وارونه منعکس می‌کند.
درباره جزئیات بیشتر این برنامه با حمید مهدی‌پور، تهیه‌کننده «دی‌بی‌سی» گفت‌وگو کردیم که می‌خوانید.
ارتقای سواد رسانه‌ای مخاطب
تاکنون تولیدات بسیاری سعی کرده‌اند ادای شبکه‌های ماهواره‌ای را دربیاورند اما فرق دی‌بی‌سی در این است که جدای از فرم، در محتوا نیز به این شبکه‌ها نزدیک شده است و مخاطب در نگاه نخست به راحتی نمی‌تواند طنز نهفته در این آیتم را تشخیص دهد. به بیان دیگر «دی‌بی‌سی فارسی» یک دوره بی‌بی‌سی‌شناسی به زبان ساده است و جدای از فضای طنز موجب ارتقای سواد رسانه‌ای مخاطب می‌شود. تا امروز کمتر شاهد این دست از اتفاق‌ها بودیم در حالی که همیشه به آن نیاز داشتیم. برنامه طنز دی‌بی‌سی آموزش‌های سواد رسانه‌ای را در قالبی جذاب به مخاطب منتقل می‌کند. دی‌بی‌سی کار سخت دیگری نیز انجام داده و آن انتخاب سخت‌ترین رسانه برای هجو کردن است. در میان رسانه‌های موجود خارج‌نشین معاند جمهوری اسلامی، بی‌بی‌سی هم ادبیات متفاوتی دارد و هم دشمنی زیرکانه. بی‌بی‌سی همچون دیگر شبکه‌های زرد نیست که صرفاً بخشنامه‌های سیاسی اسپانسرش را روخوانی کند بلکه با هزینه‌های نجومی و تشکیل اتاق‌های فکر قوی، برنامه‌های خود را با بهترین امکانات تولید می‌کند. آنچه موجب دیده شدن برنامه دی‌بی‌سی شده؛ انتخاب درست اسم برنامه، وجود لحن و زبان شبیه به بخش بی‌بی‌سی فارسی و نبود اغراق در بیان ضعف‌ها و نقص‌های برنامه است. بازی با اسامی مجریان و گزارشگران اصلی و استفاده به اندازه از طنز موجب شده، مخاطب با برنامه‌ای جدی در حوزه طنز روبه‌رو باشد.
هجو یک رسانه فارسی زبان معاند
مهدی‌پور درباره ایده ساخت و شکل‌گیری برنامه دی‌بی‌سی به خبرنگار ما می‌گوید: اوایل آغاز همه‌گیری کرونا، گروه ما تولیداتی درباره فضای غرب‌زدگی در رسانه‌های داخلی و شیوه‌های خبررسانی رسانه‌های معاند داشت که ایده‌های مختلفی را اجرا و چند قسمت را به صورت آزمایشی تولید کردیم اما هیچ کدام آن‌ها دلخواه ما نبود، در نهایت به طنز خبری رسیدیم و سراغ هجو رسانه بی‌بی‌سی فارسی رفتیم چون یکی از رسانه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای بود که سال‌ها درباره اخبار و رویدادهای ایران کار می‌کرد به طوری که گاهی بی‌بی‌سی فارسی مرجع خبری رسانه‌های روشنفکر و غرب‌زده داخلی شده بود. احساس کردیم درباره دروغ‌پردازی‌های بی‌بی‌سی فارسی کم‌کاری شده است. تهیه‌کننده این برنامه درباره چرایی استفاده از زبان طنز و هجو برای مواجهه با این ایده توضیح می‌دهد: وقتی به چیزی می‌خندیم کمتر آن را جدی می‌گیریم، حتی وقتی به مسائل سیاسی و اجتماعی می‌خندیم، کمتر برایمان اهمیت و جدیت پیدا می‌کند کاری که رسانه‌های غربی سال‌ها درباره تولیداتشان در حوزه سبک زندگی انجام داده و از زبان طنز بهره برده‌اند بنابراین وقتی به روش و مشی رسانه‌های معاند جمهوری اسلامی می‌خندیم و با زبان طنز با آن مواجه می‌شویم، این رسانه برای مخاطب هم جدی نمی‌شود.
آشنایی مخاطب با اهداف خبری رسانه‌ها
وی با بیان اینکه گروه سازنده و اتاق فکر این برنامه، جمعی از بچه‌های خوش‌فکر مشهدی هستند و از دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی و حسینیه هنر هم برای تولید دی‌بی‌سی ایده و مشورت گرفته‌اند، در خصوص اهمیت ارتقای سواد رسانه‌ای در شرایط امروز و اینکه مردم بایستی قدرت تشخیص سوگیری رسانه‌های معاند و دروغ‌های پنهان شده در خبرهای واقعی را داشته باشند، توضیح می‌دهد: در جهان رسانه‌ای امروز، فهم و سواد رسانه‌ای اهمیت زیادی دارد. مخاطب بایستی با اهداف خبری رسانه‌ها آشنا شود و قدرت تشخیص و تمیز بخش‌های راست و دروغ یک خبر را داشته باشد، رسانه‌ای همچون بی‌بی‌سی دروغ‌هایش را در میان اخبار درست به خورد مخاطب می‌دهد. او اضافه می‌کند: سعی ما بر این بود با ساخت برنامه دی‌بی‌سی که زبان طنز و هجو دارد، روش‌های رسانه‌ای بی‌بی‌سی را که به شکلی حرفه‌ای دروغ‌پردازی می‌کند به مردم نشان دهیم.
خبرنگار: زهره کهندل
نظر شما